- wybąkać
- {{stl_51}}{{LABEL="twpldewybaogonkacacute"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}wybąkać{{/stl_39}}{{stl_41}} pf (-am){{/stl_41}}{{stl_6}} fam.{{/stl_6}}{{stl_7}} murmeln, stammeln{{/stl_7}}
Słownik polsko-niemiecki. 2014.
wybąkać
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
wybąkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, wybąkaćam, wybąkaća, wybąkaćają, wybąkaćany {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}wybąknąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, wybąkaćnę, wybąkaćnie, wybąkaćnij, wybąkaćnął, wybąkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybąkać — dk I, wybąkaćam, wybąkaćasz, wybąkaćają, wybąkaćaj, wybąkaćał, wybąkaćany wybąknąć dk Va, wybąkaćnę, wybąkaćniesz, wybąkaćnij, wybąkaćnął, wybąkaćnęła, wybąkaćnęli, wybąkaćnięty, wybąkaćnąwszy rzad. wybąkiwać ndk VIIIb, wybąkaćkuję, wybąkaćkujesz … Słownik języka polskiego
wyjąkać — dk I, wyjąkaćam, wyjąkaćasz, wyjąkaćają, wyjąkaćaj, wyjąkaćał, wyjąkaćany «jąkając się wypowiedzieć coś, wybąkać» Wyjąkać słowo, coś niezrozumiałego. Nie mógł nic wyjąkać. Z trudem wyjąkał, o co mu chodzi … Słownik języka polskiego
